مقایسه دو روش آموزش سخنرانی و چند رسانه‌ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران

مقدمه: آموزش یکی از روش‌های افزایش آگاهی، ایجاد نگرش و عملکرد صحیح در دانش آموزان است و انتخاب روش‌های آموزشی مؤثر از جمله اهداف و عناصر اصلی در برنامه‌ریزی‌های آموزشی محسوب می‌شود. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه دو روش آموزشی سخنرانی و چند رسانه‌ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران می‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله‌ای نیمه تجربی است و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی مدارس منطقه 14 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 می‌باشد. حجم نمونه با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 90 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، با آلفا کرونباخ 0/8 بود. این پرسشنامه که شامل 27 سؤال برای دانش آموزان (7 سؤال آگاهی، 7 سؤال نگرش و 3 سؤال عملکرد مابقی دموگرافیک) بود، قبل و بعد از آموزش در اختیار نمونه‌ها قرار گرفت. برای آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون‌های آماری تی مستقل و آنوا در سطح معناداری 0/05 استفاده گردید. یافته‌ها: در گروه سخنرانی میزان آگاهی بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله به ترتیب (0/25 ± 2/93) و (0/00 ± 3)، نگرش (0/25 ± 2/93) و (0/00 ± 3)، عملکرد (0/58 ± 2/66) و (0/59 ± 2/30) افزایش یافت که از نظر آماری معنادار نیست (0/05‌P>). در گروه چند رسانه‌ای بلافاصله بعد از مداخله میزان آگاهی (0/00 ± 3)، نگرش (0/00 ± 3) و عملکرد (0/3 ± 2/90) بود. همچنین میزان نگرش (0/00 ± 3) و عملکرد (0/00 ± 3) یک ماه بعد از آن هم افزایش یافت که از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد (0/05‌P>). تغییر میزان عملکرد نیز یک ماه بعد از مداخله در گروه چند رسانه‌ای (0/57+) نسبت به گروه سخنرانی، از نظر آماری معنادار و بیشتر بود (0/05‌P>). بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که نه تنها آموزش در ارتقای رفتار بهداشت دهان و دندان مؤثر می‌باشد، بلکه نوع آموزش در ارتقای آن نقش بسزایی دارد. به طوری که در همه مراحل روش آموزشی چند رسانه‌ای از روش سخنرانی مؤثرتر بود.